Tekenen met water, industrie en het landschap
Met het waterlandschap ben ik vertrouwd. Ik ben er opgegroeid, heb leren zeilen, varen, zwemmen en leven. Ik ken de geuren en kleuren van dit gebied als geen ander.
Ons landschap vanaf het water gezien levert een heel andere ervaring op dan wanneer je een gebied bekijkt vanaf het land. Al varende over het water vertraagt de wereld. Vanaf het water lijken de steden en het landschap zich aan je ontvouwen. De kolossale pijlers van een brug zijn een overweldigende ervaring om onderdoor te varen, alsof je zelf onderdeel wordt van de architectuur. Steden lijken wel bedoeld om vanaf het water te ontdekken. Maar een rivier is ook een geheimzinnige ader die door het land snijdt, een wereld op zich.
Als je door het Nederlandse landschap vaart kom je langs het industriegebied van een stad. Kenmerkend zijn de damwanden, kranen, silo’s en rauwe fabriekspanden. Een industriegebied vind ik een fascinerende plek, waar ik als kind al kwam vanwege het lasbedrijf van mijn ouders. Op jonge leeftijd kwam ik in aanraking met grote machines, staalplaten en het raamwerk van schepen en kunstwerken in wording.
Bij het lassen en slijpen van staal komen spetters, vonken en onmiskenbare geuren vrij, die mij erg vertrouwd zijn. Ik zag hoe een kleine bouwtekening of schets op papier een fantastisch groot apparaat werd en dat je alles kunt bouwen.
De visuele aspecten, de geschiedenis en jaargetijden tekenen een landschap. Deze neem ik mee als uitgangspunt voor mijn werk. Ik vind het interessant om de omgeving te observeren en met een monumentaal kunstwerk, een ruimtelijke tekening, de belevingswaarde van een plek te vergroten.
Rosa Helldorfer, Arnhem
